ਕਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਖੇਡੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ਇਹ ਖੇਡਾਂ
Village Games: ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਮਹਿਜ਼ ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਇਸ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਣਜਾਣ ਹੈ। ਅਹਿਜੇ 'ਚ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਖੇਡਾਂ ਦੀਆਂ ਝਲਕੀਆਂ ਦਿਖਾਵਾਂਗੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੇਡਦਿਆਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਬਚਪਨ ਬਿਤਾਇਆ ਹੈ।
ਬਦਲਦੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਨੇ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਨਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਖੇਡਾਂ ਬਚੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਖੇਡਣ ਲਈ ਉਹ ਬੱਚੇ। ਅਜਿਹਾ ਅੱਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖੇਡਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਹੁਣ ਮੋਬਾਈਲ ਅਤੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਹੈ।
ਅੱਜ-ਕੱਲ੍ਹ ਦੀ ਰੁਝੇਵੇਂ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਪੜਾਈ ਦਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੋਝ ਹੈ ਕਿ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਟਿਊਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਨਾ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖੇਡਾਂ ਨੂੰ ਖੇਡਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਲੋੜੀਂਦੀ ਊਰਜਾ ਬਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਪਾਸੇ ਧਿਆਨ ਦੇ ਸਕਣ। ਇਥੇ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਗ਼ਲਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸਰੀਰਕ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ : Flower Valley: ਰੰਗ-ਬਿਰੰਗੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਗੜ੍ਹ ਹਨ ਇਹ ਪਿੰਡ ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ, ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਪਾਓਗੇ ਆਪਣੇ ਕਦਮ
ਕਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਖੇਡੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ਇਹ ਖੇਡਾਂ:
ਪਿੱਠੂ ਜਾਂ ਸਤੋਲੀਆ
ਇਹ ਖੇਡ ਪੱਥਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਖੇਡੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸੱਤ ਫਲੈਟ ਪੱਥਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਉੱਪਰ ਰੱਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਟੀਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਦਾ ਕੰਮ ਇਸ ਨੂੰ ਢਾਹੁਣਾ ਹੈ, ਜਦੋਂਕਿ ਦੂਜੀ ਟੀਮ ਇਸ ਨੂੰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਦੂਜੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦੇ ਹੋਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਸਤੋਲੀ ਬੋਲਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਸਤੋਲੀਆ ਸ਼ਬਦ ਜਿੱਤ ਦਾ ਐਲਾਨ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਡ੍ਰੌਪ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਵਿਰੋਧੀ ਖਿਡਾਰੀ ਨੂੰ ਗੇਂਦ ਮਾਰ ਕੇ ਆਊਟ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਇਹ ਖੇਡ ਖੇਡਦੇ ਸਨ।
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ : Diwan Todarmal Haweli ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗੀ ਪੁਰਾਤਨ ਦਿੱਖ
ਲੰਗੜੀ ਟੰਗ
ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਲਈ ਇਸ ਖੇਡ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੀ। ਇਸ ਖੇਡ ਵਿੱਚ, ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ ਚਾਕ ਜਾਂ ਇੱਟ ਦੇ ਇੱਕ ਟੁਕੜੇ ਤੋਂ ਕਈ ਬਕਸੇ ਬਣਾ ਕੇ ਫਲੈਟ ਪੱਥਰ ਦੇ ਇੱਕ ਟੁਕੜੇ ਨਾਲ ਖੇਡ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ। ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਇਕ ਲੱਤ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਕੇ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਛੂਹੇ ਬਿਨਾਂ ਹਿਲਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।
ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੁਸ਼ਕਲ ਅੰਤ 'ਚ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇਕ ਲੱਤ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਰਹਿਕੇ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਛੂਹੇ ਬਿਨਾਂ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਗੀਟੀ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਂਦੀ ਸੀ? ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਇਹ ਖੇਡ ਬਹੁਤ ਖੇਡਦੇ ਸਨ।
ਕੰਚੇ
ਇਹ 90 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਗੇਮ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਚੇ ਖੇਡਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁੱਟ ਵੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਕਈ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਕੰਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਖੇਡਦੇ ਬੱਚੇ ਘੱਟ ਹੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।
ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਕਟ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਪਾਗਲਪਨ ਹੈ, ਉਹ ਕਦੇ ਗਿਲੀ-ਡੰਡੇ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪਿੰਡਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਇਸ ਖੇਡ ਨਾਲ ਗੂੰਜਦੀਆਂ ਸਨ। ਇਹ ਖੇਡ ਦੋ ਡੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਵੱਡੇ ਡੰਡੇ ਨੂੰ ਡੰਡੇ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤਦੇ ਹੋਏ, ਛੋਟੇ ਡੰਡੇ ਨੂੰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਸੁੱਟਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਗਿੱਲੀ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਸਿਰੇ ਵੀ ਚਾਕੂ ਨਾਲ ਤਿੱਖੇ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਸਨ।
Summary in English: These games were once played in the villages, today they are only fresh in memories
